Hebt u even? 

Opleiding voor ‘talentloze mensen’*

Jaren geleden was er een jonge man, die vrijwilliger werd bij de stichting De Brug. Hij had gezegd:  “Alleen…  ik ben geen prater over het geloof!“ Maar toen hij een rit van een uur maakte om een client naar ‘De Hoop’ in Dordrecht te brengen leerde hij het.

Hij had tegen die zoekende passagier met zijn verhaal en vragen niet kunnen zwijgen. Had tot zijn stomme verbazing woorden gekregen en had meer te bieden dan hij dacht.

Dat gebeurt nogal eens. Dat mensen in een (niet gezochte) situatie terecht komen en een gave ontdekken waarvan ze niet wisten dat ze die hadden. Of dat ze die zouden krijgen… A.h.w. uit hun hokje gehaald.

Door wie?

Ja er ging ‘een roep’ uit van de omstandigheden, of de mensen ter plekke. Die konden ze niet weerstaan. En waar geroepen wordt is er een Roeper! Toen ik ooit aarzelde aan het begin van mijn weg naar het predikantschap hielp mij wat een dominee zei: “Het is de Heer die roept, en Die weet wel wat voor vlees Hij in de kuip heeft!” En daar ging Zegert met al zijn twijfels en bezwaren!

De beste opleiding in het Koninkrijk der hemelen is ‘daar zijn waar mensen om een medemens verlegen zitten’. Je in die situatie begeven en dan ontdekken wat jij aan gave of mogelijkheid hebt voor die ander. Tot je eigen verbazing! Zoals die jonge ouderling die heel verbaasd was als mensen haar bedankten voor… Ja voor wat ze zelf niet kon maar toch had gedaan: een gesprek voeren en met de ander bidden. Als een in eigen ogen talentloos mens, bleek ze bruikbaar in Gods Rijk.

Kom, zou ik zeggen: Ga en zie eens wat de Roeper met jou en met alle talentloze mensen in de wereld kan. In het Rijk van God zijn vacatures genoeg.

Ik las over Petrus:

Toen de Heer hem riep

stonk hij naar vis

en zaten de schubben nog aan zijn handen.

Maar de Heer riep en dat was genoeg!

Nou dan!

*Term ooit gebruikt door Jose van Duijn om mensen te werven voor het kinderwerk in onze wijk.

Zegert de Graaf